Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Παρά πολλοί γονείς αλλά και εκπαιδευτικοί βλέπουν μονό τις ατέλειες στα παιδιά και τις προβάλουν και τις επαναλαμβάνουν στα παιδία. Δημιουργώντας έτσι στις αθώες ψυχές τους ολέθρια βιώματα, που θα δυσκολέψουν αύριο τη ζωή τους. Αν βλέπουμε σήμερα, σε όλοι τους οργισμένους νέους να στρέφονται στην εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά ,φταίει το περιβάλλον τους που δεν τους βοήθησε να ανυψωθούν εμπνέοντας τους με κάποια ιδανικά. Κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει πραγματικά κάποιον άλλον, αν βλέπει σ'αυτον κάθε κακό που κάνει ή που έχει. Οι άνθρωποι έκαναν μεγάλες τεχνολογικές προόδους, αλλά δεν έκαναν τίποτα όσον αφόρα την πραγματική μόρφωση του πνεύματος.
Οι άνθρωποι παντρεύονται, κάνουν παιδία αλλά δεν ξέρουν πως να τα αναθρέψουν. Νομίζουν ότι η υποχρέωση τους είναι μονό να τα τρέφουν, να τα ντύνουν και να τα στέλνουν στο σχολειό. Παραμελούν όμως τραγικά το πως θα τα κάνουν ανθρώπους, νομίζοντας ότι οι νταντάδες και τα σχολειά θα αναλάβουν αυτήν την δουλεία. Αυτό είναι σφάλμα τόσο των γονιών όσο και της κοινωνίας.
Το παιδικό μυαλό είναι σαν μια φωτογραφική πλακά. Αποτυπώνονται σ’ αυτό όλες οι σκέψεις, όλες οι ιδέες όλες οι υποβολές στις οποίες εκτίθεται. Αυτές θα του καθορίσουν τη ζωή και το μέλλον του. Ο χαρακτήρας των παιδιών διαμορφώνεται μέσα από το σπίτι το σχολειό αλλά και την συμπεριφορά μεταξύ των γονιών. Αν γινόταν μια γενική σχετικοί προσπάθεια για διδάξουν ιδανικά και παιδεία τότε το κάθε κράτος θα υποβάλλονταν σε πολύ λιγότερα έξοδα από το να διατηρεί ολόκληρους δαπανηρότατους οργανισμούς αστυνομιών, δικαστηρίων, δικηγορών, φυλάκων, ακόμη και ψυχίατρων. Αν εμβαθύνεις στα αίτια της φοβερής εγκληματικότητας που τόσα κακά προκαλεί, θα βρεις ότι οι περισσότεροι από αυτούς που παραμένουν δεν πήραν αγωγή ούτε από τους γονείς ούτε από τους δάσκαλους και πολλές φόρες ούτε από την θρησκεία. Οι γονείς εάν δεν θέλουν να υποφέρουν αργότερα από τους παιδία τους, αν θέλουν να νιώσουν και εκείνη λίγη στοργή και περιποίηση, πρέπει να φυτέψουν εγκαίρως στα παιδιά του θετικές σκέψεις. Να τους δώσουν να καταλάβουν τι είναι κακό και τι καλό. Και όχι κυρίως με απαγορεύσεις και τιμωρίες αλλά κυρίως με επεξηγήσεις.
Στα παιδιά πρέπει να εμπνέουμε σκέψεις αγάπης, ελπίδας, αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης. Τα παιδιά είναι μια εύπλαστη ζύμη, μπορούν να γίνουν ανώτεροι άνθρωποι, άνθρωποι με ψυχικές δυνάμεις, με σιδερένια υγεία, ικανούς να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή αυτό εξαρτάται από αυτούς που αναλαμβάνουν την διαπαιδαγώγηση. Το παιδί δεν πρέπει να το φοβερίζουμε. Η ενθάρρυνση και οι έπαινοι το κάνουν να προοδεύει. Οι φόβοι παραμένουν στο υποσυνείδητο του και το βασανίζουν σε όλη του την ζωή. Ο δάσκαλος πρέπει να δείχνει καλοσύνη και κατανόηση αντί να βρίζει και να ειρωνεύεται, όπως κάνουν κάποιοι εκπαιδευτικοί, οι όποιο αποκαλούν λακές και ανάξιους τους μαθητές τους. Τέτοιοι εκπαιδευτικοί είναι ανάξιοι της αποστολής τους και πρέπει οπωσδήποτε να απομακρύνονται από το υψηλό λειτούργημα της παιδείας. Μονό κακό κάνουν.
Ας μην ξεχνούν, λοιπόν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί ότι η αγάπη, οι συμβουλές και το καλό παράδειγμα είναι προτιμότερα από τις βρισιές, τις είρωνες και το ξύλο. Ας φροντίσουμε όλοι για την δημιουργία ευτυχισμένων ανθρώπων, ο καθένας στο μετρό των δυνατοτήτων του.Μια ιστοριούλα: Κάποτε είχε ένας ένα άλογο και έβγαζε το ψωμί του επιδεικνύοντας τις ικανότητες του. Το άλογο ήταν ευτυχισμένο ,δυνατό, ευγενικό, υπάκουο, ήρεμο. Μπορούσε να μετράει, να ξεχωρίζει σύμβολα, χρώματα, αριθμούς να χορεύει με διαφορές μουσικές μελωδίες και να καταλαβαίνει ότι του έλεγαν. Ο κόσμος το θαύμαζε και φαντάζονταν ότι κάθε τι που έκανε οφείλονταν στο φόβο που θα του είχε πνεύσει. Ο άνθρωπος τους είπε ότι το είχε αγοράσει σε τιμή ευκαιρίας γιατί ήταν δύστροπο και κακό .Κλωτσούσε, δάγκωνε και χλιμίντριζε δυνατά και θυμωμένα. Αυτός το αγόρασε γιατί ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Άρχισε να του φέρεται με αγάπη του έδειχνε καλοσύνη, σεβασμό και το χάιδευε. Ποτέ δεν το χτυπούσε ούτε φέρθηκε άσχημα. ----- Τα παιδιά που δεν αγαπούν το σπίτι τους που αγνοούν τους γονείς τους που δεν σέβονται που δεν έχουν καλή διαγωγή. Είναι εκείνα που είδαν τους γονείς τους να μαλώνουν, να βρίζονται. Είναι εκείνα που είδαν δικούς του ανθρώπους να βρίζονται ή που δεν είχαν καλούς δάσκαλους; Θα πρέπει να δείχνουμε μια σχετική επιείκεια προς εκείνους που η νεότητα τους λερώθηκε από της ακάθαρτες εγκληματικές σκέψεις αλλά και βιώματα, προσπαθώντας να τους δείξουμε το σωστό.
Tα παιδία ανθίζουν όταν τα επαινούμε.Ανεξάρτητα απο τις ατέλειες που πιστεύουμε ότι έχουν,χαίρονται όταν εστιαζόμαστε στα δυνατά τους σημεία η ταλέντα τους τοτε οι ικανότητες τους ακμάζουν και επισκιάζονται οι αδυναμίες τους. Οι αρνητικες σκέψεις συναισθήματα και συμπεριφορες προκαλούν αντίσταση σε εσωτερικό επίπεδο,πράγμα που σημαίνει ότι θα εκδηλωθούν δυσκολίες,καθυστερήσεις και απρόσμενα προβλήματα. Οι θετικές σου σκέψεις οι εύχες σου και η επικέντρωση στο ανώτερο και καλύτερο για τους άλλους λειτουργούν σε ένα αόρατο,δονητικό επίπεδο.Χωρίς να το γνωρίζει το άλλο άτομο νιώθει τις ευχές και δεν νιώθει ανταγωνισμο η εχθρότητα εκ μέρους σου και αυτό διευκολύνει τη ροή επικοινωνίας.
Επίσης καλό θα ήταν να αφαιρούσαμε λίγες περιττές γνώσεις, τις οποίες έτσι κι αλλιώς ξεχνάμε μόλις πάρουμε το χαρτί το περίφημο <απολυτήριο> μόλις βγούμε από την πόρτα του σχολειού και ας προσθέσουμε γνώσεις απαραίτητες για την δημιουργία ευτυχισμένων ανθρώπων και ευτυχισμένης κοινωνίας, Αυτή πρέπει να είναι η προσπάθεια για μια τελειότερη εκπαίδευση.
|
